 |
| The Core of Time |
பகுதி 1: இருண்ட நகரம் மற்றும் விசித்திரமான ஒப்பந்தம்
ஆண்டு 2095. சென்னை மாநகரம் இப்போது பழைய சென்னை இல்லை; அது ‘செக்டர்-7’ என்று அழைக்கப்பட்டது. வானம் எப்போதுமே சாம்பல் நிறத்தில்தான் இருக்கும். சூரியன் மேகங்களுக்குப் பின்னால் ஒளிந்து பல வருடங்கள் ஆகிவிட்டன. அந்த நகரத்தின் ஒவ்வொரு மனிதனின் மணிக்கட்டிலும் ஒரு பச்சை நிற டிஜிட்டல் எண்கள் ஓடிக்கொண்டே இருந்தன. அது மணி அல்ல; அவர்களின் ‘எஞ்சியிருக்கும் ஆயுள்’.
பணக்காரர்கள் வசிக்கும் மேல் தட்டுகளில் (Upper Zone), மக்கள் சாகாவரம் பெற்றவர்களைப் போல 500, 600 வருடங்கள் வாழ்ந்தார்கள். ஆனால் கீழே, சேரிப்பகுதிகளில் மக்கள் அடுத்த வேளை உணவை விட, அடுத்த ஒரு மணி நேர உயிருக்காகப் போராடினார்கள்.
ஆகாஷ், செக்டர்-7 இன் இருண்ட சந்துகளில் நடமாடும் ஒரு ‘காலக் கடத்தல்காரன்’ (Time Smuggler). 25 வயது இளைஞன், ஆனால் அவன் கண்களில் 100 வயது முதிர்ச்சி தெரியும். அவனுடைய வேலை, பணக்காரர்களிடமிருந்து திருடப்பட்ட நேரத்தை ஏழைகளுக்குக் குறைந்த விலையில் விற்பது.
அன்று நள்ளிரவு. பழைய துறைமுகத்தின் துருப்பிடித்த கப்பல் ஒன்றுக்கு அருகில் அந்தச் சந்திப்பு நடந்தது. அங்கே நின்றிருந்த பெரியவர் பெயர் ‘தாத்தா’ என்று மட்டுமே அவனுக்குத் தெரியும். அவர் உடல் தளர்ந்து, கையில் இருந்த கடிகாரம் ‘00:02:00’ (இரண்டு நிமிடங்கள்) என்று எச்சரித்துக் கொண்டிருந்தது.
"ஆகாஷ்... என் பேரனுக்கு 8 வயது. அவனுக்கு டைபாய்டு. மருத்துவச் செலவுக்கு என் மொத்த நேரத்தையும் விற்றுவிட்டேன். இப்போது அவனுக்கும் நேரம் இல்லை, எனக்கும் இல்லை," என்று அந்தப் பெரியவர் அழுதார்.
ஆகாஷ் தன் கையை நீட்டினான். தன் மணிக்கட்டில் இருந்த ‘குரோனோ மீட்டர்’ (Chrono Meter) கருவியை இயக்கி, தன்னிடம் இருந்த சேமிப்பிலிருந்து ‘ஒரு வாரம்’ என்ற காலளவை அந்தப் பெரியவரின் கணக்கிற்கு மாற்றினான். பெரியவரின் முகம் மலர்ந்தது.
 |
| பெரியவரின் உலோக பெட்டி |
பதிலுக்கு அந்தப் பெரியவர், தன் மடியில் மறைத்து வைத்திருந்த ஒரு கனமான உலோகப் பெட்டியை நீட்டினார். "தம்பி, இது சாதாரணமானது இல்லை. இதை ‘காலத்தின் மையம்’ (The Core of Time) என்பார்கள். என் தாத்தா காலத்தில் இருந்து இது பாதுகாக்கப்படுகிறது. இதை டைம் கார்ப்பரேஷன் கையில் மட்டும் சிக்கவிடாதே," என்று கூறிவிட்டு, இருளில் மறைந்தார்.
பகுதி 2: ஆதி துளியும், வேட்டையும்
ஆகாஷ் அந்தப் பெட்டியைத் தன் நிலத்தடி மறைவிடத்திற்கு எடுத்துச் சென்றான். பெட்டியைத் திறந்ததும், அறை முழுவதும் நீல நிற ஒளி பரவியது. உள்ளே ஒரு பழமையான கண்ணாடி குடுவை இருந்தது. அதில் ஒரு துளி திரவம் இருந்தது. அது திரவம் போலவும் இருந்தது, அதே சமயம் புகை போலவும் சுழன்று கொண்டிருந்தது.
அவன் அதைத் தன் ஹை-டெக் ஸ்கேனரில் வைத்தான். கணினி திரை அலறியது: "TIME VALUE: INFINITE" (கால அளவு: முடிவற்றது)
ஆகாஷ் அதிர்ந்து போனான். ஒரு துளியில் முடிவற்ற நேரம் எப்படி இருக்க முடியும்? இதுதான் உலகின் முதல் காலத் துளியா?
அவன் யோசித்துக் கொண்டிருக்கும்போதே, வெளியே பெரும் இரைச்சல் கேட்டது. ஆகாயத்தில் இருந்து கருப்பு நிற ‘ஹண்டர் ட்ரோன்கள்’ (Hunter Drones) லேசர் ஒளியைப் பாய்ச்சின. "ஆகாஷ்! சரணடை! அந்தப் பெட்டியை ஒப்படை!" என்று இயந்திரக் குரல் ஒலித்தது. இது ‘டைம் கார்ப்பரேஷன்’ - உலகின் நேரத்தைக் கட்டுப்படுத்தும் சர்வாதிகார நிறுவனம்.
ஆகாஷ் தன் பைக்கில் ஏறினான். அது தரையில் இருந்து இரண்டு அடி உயரத்தில் மிதக்கும் மேக்னடிக் பைக். குறுகிய சந்துகளில், இடிந்த கட்டிடங்களுக்கு நடுவே அவன் பாய்ந்து சென்றான். லேசர் கதிர்கள் அவன் தலைக்கு மேலே சீறிப்பாய்ந்தன. அவனுக்குத் தெரியும், இது சாதாரண துரத்தல் இல்லை. உலகம் அழியப்போகும் ஏதோ ஒரு பெரிய திட்டத்தின் ஆரம்பம் இது.
பகுதி 3: நித்யா மற்றும் அழிவின் ரகசியம்
துரத்தலில் இருந்து தப்பித்த ஆகாஷ், நகரின் அடியில் கைவிடப்பட்ட பழைய மெட்ரோ சுரங்கப்பாதைக்குச் சென்றான். அங்கேதான் நித்யா வசிக்கிறாள். அவள் ஒரு வரலாற்று ஆய்வாளர் மற்றும் தலைசிறந்த ஹேக்கர். பழைய புத்தகங்களைச் சேகரிப்பது அவள் பொழுதுபோக்கு.
குடுவையைப் பார்த்ததும் நித்யா உறைந்து போனாள். பழைய நூல் ஒன்றை எடுத்துப் புரட்டினாள். "ஆகாஷ், இது ‘பிரபஞ்சத் துளி’ (Cosmic Drop). ஐன்ஸ்டீன் காலத்திற்கு முன்பே கண்டுபிடிக்கப்பட்ட ஒரு கோட்பாடு இது. பிரபஞ்சம் உருவானபோது தெறித்த முதல் காலத் துகள் இதுதான். இதை வைத்து நேரத்தை முன்னோக்கி ஓட்டவும் முடியும், பின்னோக்கிச் சுருட்டவும் முடியும்."
"இதை வைத்து அவர்கள் என்ன செய்யப் போகிறார்கள்?" ஆகாஷ் கேட்டான்.
நித்யா கணினியில் டைம் கார்ப்பரேஷனின் ரகசிய கோப்புகளைத் திறந்தாள். "நிறுவனத்தின் தலைவன் விக்ரம், இந்த உலகத்தை அழிக்கப் போகிறான். அதாவது, இப்போது வாழும் அத்தனை ஏழைகளையும் அழித்துவிட்டு, இந்தத் துளியைப் பயன்படுத்தி, தான் மட்டுமே கடவுளாக இருக்கும் ஒரு புதிய உலகத்தைப் படைக்கத் திட்டமிட்டிருக்கிறான். அதற்குப் பெயர் ‘Project Reset’."
ஆகாஷுக்கு கோபம் வந்தது. "இதை நாம் தடுத்தாக வேண்டும்."
பகுதி 4: மிதக்கும் கோட்டைக்குள் ஊடுருவல்
டைம் கார்ப்பரேஷனின் தலைமையகம், மேகங்களுக்கு மேலே மிதக்கும் ஒரு பிரம்மாண்டமான கோட்டை. அங்குச் செல்வது தற்கொலை முயற்சி. ஆனால் ஆகாஷ் ஒரு திட்டம் வைத்திருந்தான்.
நித்யா, அந்த நிறுவனத்தின் சரக்குக் கப்பல் ஒன்றின் கட்டுப்பாட்டை ஹேக் செய்தாள். குப்பை ஏற்றிச் செல்லும் ரோபோக்களில் ஒன்றாக ஆகாஷ் மாறுவேடமிட்டு உள்ளே நுழைந்தான்.
உள்ளே அவன் கண்ட காட்சி நரகத்தை விடக் கொடியது. ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் கண்ணாடித் தொட்டிகளுக்குள் (Capsules) உறங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். அவர்களின் உடலில் இருந்து மெல்லிய ஒயர்கள் மூலம் ‘நேரம்’ உறிஞ்சப்பட்டு, மையத்தில் இருந்த ஒரு ராட்சத இயந்திரத்தில் சேகரிக்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது. அந்த மக்கள் உயிருடன் இருந்தார்கள், ஆனால் ஜடங்களாக.
ஆகாஷ் அந்த மையக் கட்டுப்பாட்டு அறைக்குச் சென்றான். அங்கே விக்ரம் நின்றிருந்தான். 150 வயது இருக்கும், ஆனால் நவீன மருத்துவத்தால் 30 வயது இளைஞன் போலத் தோற்றமளித்தான்.
"வரவேற்கிறேன் ஆகாஷ்," விக்ரம் திரும்பாமலே பேசினான். "நான் எதிர்பார்த்த விருந்தாளி நீ."
பகுதி 5: இறுதி யுத்தம்
ஆகாஷைச் சுற்றிப் பாதுகாவலர்கள் சூழ்ந்து கொண்டனர். விக்ரம் மெதுவாக நடந்து வந்து, ஆகாஷின் பையிலிருந்து அந்த நீல நிறக் குடுவையை எடுத்தான்.
"ஏன் இப்படிச் செய்கிறீர்கள்? எல்லோரும் சாக வேண்டுமா?" ஆகாஷ் கத்தினான். விக்ரம் சிரித்தான். "இல்லை ஆகாஷ். ஏழ்மை, நோய், பசி இல்லாத உலகம் வேண்டும். அதற்கு இப்போது இருக்கும் பலவீனமான மனித இனம் அழிய வேண்டும். நான் புதிய மனிதர்களைப் படைப்பேன்."
விக்ரம் அந்த குடுவையை, மைய இயந்திரத்தில் பொருத்தினான். இயந்திரம் முழு வேகத்தில் இயங்கத் தொடங்கியது. உலகம் முழுவதும் மக்களின் மணிக்கட்டில் இருந்த எண்கள் வேகமாக குறையத் தொடங்கின.
ஆனால், விக்ரம் ஒன்றை கவனிக்கவில்லை. நித்யா சும்மா இருக்கவில்லை. அவள் கீழே இருந்து அந்த இயந்திரத்தின் மென்பொருளில் ஒரு ‘வைரஸ்’ (Virus) ஏற்றியிருந்தாள்.
விக்ரம் குடுவையைப் பொருத்தியவுடன், இயந்திரம் நீல நிறத்திற்குப் பதிலாக சிவப்பு நிறத்தில் ஒளிரத் தொடங்கியது. "ERROR: TIME LOOP INITIATED" என்று எச்சரிக்கை ஒலித்தது.
"என்ன செய்தாய்?" விக்ரம் ஆகாஷின் சட்டையைப் பிடித்து உலுக்கினான். "நாங்கள் நேரத்தை யாருக்கும் அடிமையாக்க விரும்பவில்லை. அதை விடுதலை செய்ய விரும்பினோம்," ஆகாஷ் சொன்னான்.
பகுதி 6: விடுதலையின் மழை
இயந்திரம் வெடிக்கும் நிலையில் இருந்தது. ஆகாஷ் அங்கிருந்த ஒரு அவசரப் பொத்தானை அழுத்தி, உறங்கிக் கொண்டிருந்த மக்களை விடுவித்தான். மிதக்கும் கோட்டை அதிரத் தொடங்கியது.
ஆகாஷ் அங்கிருந்து குதித்து, தப்பிக்கும் சிறிய விமானம் (Escape Pod) ஒன்றில் ஏறினான். விக்ரம் அந்த இயந்திரத்தை நிறுத்த முயன்றான். ஆனால், அந்தக் காலத் துளி வெடித்துச் சிதறியது.
"பூம்!"
வானத்தில் ஒரு பெரிய வாணவேடிக்கை போல அந்த நீல நிற ஒளி வெடித்தது. அது வெறும் நெருப்பு அல்ல; அது திரவ நேரம்.
மேகங்களுக்கு மேலே இருந்து நீல நிற மழை பொழியத் தொடங்கியது. கீழே செக்டர்-7 இல் நனைந்து கொண்டிருந்த மக்களின் மீது அந்த மழைத்துளிகள் பட்டன.
அதிசயம் நடந்தது. யார் மீதெல்லாம் மழை பட்டதோ, அவர்களின் கையில் இருந்த டிஜிட்டல் கடிகாரம் உடைந்து விழுந்தது. முதுமையால் சுருங்கிப்போயிருந்த ஒரு பாட்டியின் தோல் மெல்ல இளமையானது. இறக்கும் தருவாயில் இருந்த நோயாளிகள் எழுந்து உட்கார்ந்தார்கள்.
அந்த மழை, இதுவரை திருடப்பட்ட அத்தனை நேரத்தையும் பூமிக்கே திருப்பிக் கொடுத்தது.
முடிவுரை: புதிய ஆரம்பம்
ஒரு மாதம் கழித்து.
ஆகாஷும் நித்யாவும் கடற்கரையில் அமர்ந்திருந்தார்கள். அலைகள் காலில் வந்து மோதின. இப்போது யாருடைய கையிலும் ‘டைம் மீட்டர்’ இல்லை. யாருக்கும் தாங்கள் எப்போது இறப்போம் என்று தெரியாது.
"இப்படியே வாழ்வது விசித்திரமாக இருக்கிறது," என்றாள் நித்யா. "நாளைக்கு என்ன நடக்கும் என்று தெரியாத வாழ்க்கை."
ஆகாஷ் சிரித்தான். "அதுதான் நித்யா உண்மையான வாழ்க்கை. நமக்கு எவ்வளவு நேரம் இருக்கிறது என்று தெரிந்தால், நாம் வாழ்வதை விட எண்ணிக்கொண்டே இருப்போம். இப்போதுதான் நாம் உண்மையில் வாழப்போகிறோம்."
சூரியன் உதயமானது. மேகங்கள் விலகி, பல வருடங்களுக்குப் பிறகு முதல் முறையாக மஞ்சள் நிற வெயில் சென்னை மாநகரின் மீது விழுந்தது.
மக்கள் இப்போது நேரத்தைச் சேமிக்கவில்லை; நேரத்தைச் செலவழிக்கத் தொடங்கினார்கள்—அன்புக்காகவும், மகிழ்ச்சிக்காகவும்.
(முற்றும்)
